Italiaanse recepten door een Amerikaanse bril

Mediterraan eten op werelderfgoedlijst

AMSTERDAM - Tomaten, olijfolie en pasta, als het aan de Italianen ligt, komen deze producten als ’Mediterraan voedsel’ op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Dit voorstel komt van de voormalige Italiaanse minister van Landbouw Paolo De Castro, meldt Times Online. Hij wil hiermee de ’Italiaanse levenswijze’ beschermen. Zijn initiatief wordt gesteund door Spanje, Griekenland en Marokko.
Allen zijn van mening dat Mediterraan voedsel wordt bedreigd door fast food en kant-en-klare voeding. De producten worden niet alleen vervalst en als ’Italiaans’ verkocht, Italiaanse families in geldnood verkiezen voorverpakte voeding ook boven vers fruit en groenten waarvan de prijzen zijn gestegen. In zowel Spanje als Italië stijgt het aantal obesitaspatiënten.
„De wetenschap heeft al lang bewezen dat Mediterraan eten buitengewoon gezond is. Bovendien is het deel van de gemeenschappelijke culturele identiteit van Mediterrane landen”, zegt De Castro.

Het Mediterrane voedsel bestaat niet alleen uit pasta, olijfolie en tomaten. Ook vis, zoals ansjovis en tonijn horen hierbij en verschillende groenten en fruit. De producten gelden als vetarm en vezelrijk. Met een gematigde dosis rode wijn vormen ze de beste bescherming tegen hartkwalen en artritis, zeggen Italiaanse voedingsdeskundigen.
De werelderfgoedlijst van Unesco is vooral bekend om de culturele en historische gronden en bouwwerken die bewaard moeten blijven voor het nageslacht. Maar de lijst is uitgebreid met niet-tastbaar erfgoed zoals bedreigde talen en tradities.
Eind deze zomer wordt het voorstel van De Castro aan Unesco overhandigd. De verwachting is dat de organisatie dan volgens jaar beslist of de reeks aan Mediterrane producten op de werelderfgoedlijst moet staan.

bron: De Telegraaf

De pasta word duur betaald

De consumptie van pasta en brood is het afgelopen jaar flink gedaald in Italië.
De recente prijsverhogingen hebben tot gevolg gehad dat er in 2007 7% minder brood verkocht werd en bijna 4% minder pasta. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat een kilo brood vandaag 17% duurder is dan vorig jaar en pasta zelfs 27%. Ook de verkoop van groente en fruit nam af met 5,6%. Het mediterrane dieet ligt stevig onder vuur.
Ik vraag me af wat de Italiaan dan wel op tafel zette als vervanging van zijn geliefde pane e pasta. Mijn boodschappenlijstje is in ieder geval niet veranderd, ik eet Hollands een boterhammetje met de lunch en Italiaans een bordje pasta met het avondeten.
Al wijk ik wel eens van mijn gewoonten af, zo staat er voor vanavond een grote pan erwtensoep al uren te pruttelen, met echte rookworst! Ik ben benieuwd wat mijn Italiaan daar van vind.

De ontdekking van de Italiaanse keuken: Pastrelli's komen niet uit Italië

In de recepten die ik op Tutti A Tavola! zet, zitten soms ingrediënten waarvan ik niet zeker weet of ze in Nederland ook verkrijgbaar zijn. Dus toen laatst weer eens een paar weken in mijn vaderland was, heb ik een rondje door de verschillende supermarkten gemaakt om eens goed te bekijken wat het huidige aanbod is van Italiaanse produkten.

Tot mijn vreugde is het aantal échte Italiaanse produkten de laatste jaren behoorlijk toegenomen, in een gemiddelde supermarkt liggen zongedroogde tomaten, mozzarella, parmigiano reggiano, gedroogde porcini paddestoelen en olijfolie van goede kwaliteit gewoon in de schappen.

De moderne Nederlander is van de Honig elleboogjes macaroni afgestapt en eet nu fusilli, penne en zelfs verse tortellini en ravioli. Maar de pasta wordt natuurlijk wel als hoofdgerecht gegeten met vlees, groente en heel veel saus eroverheen. Dit in tegenstelling tot de Italiaanse manier van pasta eten: als 1° gang met weinig saus, daarna eet men als 2° gang vlees en groente. Ik merk dat deze scheiding van de Italiaanse keuken in primo en secondo piatto maar moeilijk te begrijpen is voor de Nederlandse huis-, tuin- en keukenkok.

Het gigantische aanbod van (vaak verkeerde) informatie in de verschillende tijdschriften, kookboeken en niet te vergeten Internet lijkt de verwarring alleen maar groter te maken.

De Italiaanse keuken is ongekend populair in Nederland en die opmars is nog niet tot een einde gekomen. In 1997 noemde 64% de Italiaanse keuken favoriet, vandaag de dag is dit percentage al gestegen naar ruim 75%. Als je een produkt wil verkopen, plak je er een Italiaanse naam op en de omzetcijfers zullen gegarandeerd stijgen. Dit gegeven is in de kookwereld een geheel eigen leven gaan leiden.

Ieder gerecht met pasta, olijven, origano of mozzarella wordt als Italiaanse bestempeld, maar geloof me, Italiaanse smeerkaas in de Hollandse supermarkt heeft echt helemaal niets met Italië te maken. Of wat te denken van de zakken Italiaanse roerbakmix? Of Italiaanse zoutjes dan? Wat zoutjes betreft komen ze in Italië niet veel verder dan chips, popcorn en kaasflips.

Wat echt een doorn in het oog is van een ieder die ook maar iets weet van authentiek Italiaans eten is de Hollandse pizzeria waar men het lef heeft om slappe pizza's met kleffe bodems voor Italiaans door te laten gaan. Vraag het aan een willekeurige Italiaan en hij zal je vertellen dat de enige echte pizza uit Napels komt. En er horen ook geen 10 verschillende soorten topping op een pizza en al helemaal geen ananas en hopla... we hebben een pizza hawaii.

Een Italiaan krijgt een rolberoerte bij het idee alleen al.

De Italianen weten heel goed dat smaak langzaam moet rijpen. Het begint al bij het uitzoeken van de produkten, je moet kijken, voelen en ruiken en soms zelfs bekloppen. En dan de bereiding. Pastasaus die een uur heeft staan pruttelen is lekkerder en gezonder dan een pot die je even opdraait en opwarmt. Smaken moeten de tijd krijgen om te vermengen en elkaar te versterken.

Proef eens het verschil tussen kippenbouillon van een blokje of bouillon getrokken van een kippepoot.

Eten is genieten en niet even snel iets naar binnen werken om de maag te vullen. Dat is de essentie van de Italiaanse keuken.

Maar ik kan het de Nederlandse huisvrouw/huisman ook niet te veel kwalijk nemen als zij/hij een zak voorgesneden groente optrekt, er een liter Bertolli saus doorheen roert, dat over de pasta schept en vervolgens vol trots aan het gezin verteld dat we vanavond Italiaans eten.

Men werkt en komt laat thuis en dan is er ook geen tijd om uitgebreid in de keuken te staan.

En toch wil ik benadrukken dat die Bertolli maaltijd helemaal niets met authentiek Italiaans eten te maken heeft en dat er voor de hobbykok die iets verder kijkt dan de duizenden websites met tienduizenden niet-Italiaanse pastarecepten een wereld zal open gaan als hij de echte Cucina Italiana ontdekt. En dat is makkelijker dan men misschien zou denken.

Graag wil ik een pluim geven aan de Allerhande en de Italië specials die er de afgelopen jaren in zijn gepubliceerd. Niks geen fusion-cooking deze keer waar dit blad bekend om staat, maar goede informatie en authentieke recepten.

Een stuk minder enthousiast ben ik over een kookboek dat ik in een andere supermarkt zag liggen en waarvan ik de preciese titel vergeten ben, maar het klonk als "Lekker Toscaans eten". Dat moest ik natuurlijk gelijk even doorbladeren. Tot mijn verbazing stonden er recepten in voor pizza, pesto uit Genua, risotto milanese en nog een aantal niet-Toscaanse gerechten. Noem het dan "Lekker Italiaans eten", dan was het goed geweest. Maar nee, Toscane spreekt nou eenmaal nog meer tot de verbeelding dan Italië en met een Toscane etiket erop verkoopt het natuurlijk nog beter. En het maakt niet uit dat die Hollander achter het gasfornuis het spoor zo bijster blijft.

Nieuw recept: Ribollita

Ribollita is een Toscaans groentengerecht met kool en bonen, lekker dus voor de koude dagen. Al zijn die in Florence nog ver te zoeken, vandaag hebben we een strak blauwe lucht en het is behoorlijk warm.

Het recept vind je hier: Ribollita

Talenwonders

Op woensdag 21 november om 19.25 uur (Ned.2) start Teleac met de nieuwe serie Talenwonders!
In Italië… In deze avontuurlijke tv-serie reist presentator Harm Edens met drie bekende Nederlanders, Wouke van Scherrenburg, Cees Geel en Nienke Römer, door zeven Italiaanse steden en streken.
De reis begint in Venetië en gaat achtereenvolgens naar Trento, Genua, Siena, Rome, Napels en Sicilië.

Geen van de drie bekende Nederlanders spreekt een woord Italiaans. In iedere aflevering krijgen zij een spannende opdracht. Bij het uitvoeren van die opdracht mag er alleen Italiaans worden gesproken. Zijn zij talenwonder genoeg om zich met weinig taal te kunnen redden? Het enige hulpmiddel zijn woordenlijsten op hun mobiele telefoon of de mp3-speler. Daarin staan sleutelwoorden die de kandidaten helpen hun opdrachten uit te voeren.

http://www.teleac.nl/pagina.jsp?n=1377710

Nieuw recept: Parmigiana di melanzane

Parmigiana di melanzane is een ovengerecht met auberbine uit Sicilië.

Je vindt het recept hier: Parmigiana di melanzane

Spaghetti alla carbonara

Het weer begint ook hier in Florence te veranderen en je kan voelen dat de herfst voor de deur staat. En bij kouder weer horen stevige gerechten.
Bijvoorbeeld Spaghetti alla carbonara, een Romeins gerecht met gerookt spek en ei.

Met open ramen

Veel Nederlanders die ik on- of offline ontmoet, schijnen te denken dat ik hier een fantastisch leven heb onder de Italiaanse zon. De eewigdurende vakantie van zon, zee, bergen, kunst, cultuur en lekker eten.
Men denkt er niet aan dat de salarissen hier lager zijn en de belastingen hoger, men door de burocratische bomen het bos niet meer ziet en er lange wachtlijsten zijn in de medische zorg. Het dagelijkse leven in een buitenwijk van Florence is alles behalve romantisch, er moet brood op de plank komen, het huis moet schoon en er moeten boodschappen gehaald worden. En met een eigen zaak komt daar nog een hele lijst van andere "leuke" aktiviteiten bij.
Maar af en toe is er dan even zo'n moment dat ik er weer aan herinnert word hoe het lang geleden voelde om met open ramen door dit land te rijden, de warme wind in mijn gezicht, onbezorgd en vrij. Dan kijk ik naar de prachtige Toscaanse heuvels en voel me enorm bevoorrecht dat ik hier mag wonen.

Hoe zit het nou met die graanprijs?

Opvallend dat ik soms hele tegenstrijdige berichten in de krant lees. Het artikel dat ik publiceerde over de stijging van de broodprijs in Italië, komt van een Italiaanse bron. En die zegt dat de graanprijs niet is gestegen.
Nu lees ik in een Nederlandse krant dat de graanprijs wel is gestegen. Wie heeft er gelijk?
Hier is het artikel:

In een brood zit voor zestien cent aan graan

LEEUWARDEN - De graanprijs zit op het hoogste niveau sinds twintig jaar. Maar een brood hoeft daardoor niet veel duurder te worden. Want in een brood zit ook nu slechts voor zestien cent aan tarwemeel. De kosten van de bakker worden vooral bepaald door het uurloon.

In juli schoten de prijzen omhoog op de graanmarkten; ze liggen nu de helft hoger dan vorig jaar. Door hitte en droogte is de tarweoogst in veel Oost-Europese landen mislukt. Bovendien zijn de wereldvoorraden graan historisch laag en ook de voorraad van de Europese Unie is dit jaar voor het eerst tot een minimum beperkt. Daardoor is er een graantekort in de EU.

Vergeleken bij vorig jaar is de bakker nu per brood zo'n zes cent meer kwijt aan meel. Voor een brood van 750 gram is ongeveer 680 gram tarwemeel nodig. Dat is 850 gram ruwe tarwe. Graantelers krijgen nu een voorschotprijs van ongeveer 17,5 cent per kilogram.

De bakkerijsector greep vaak een hogere graanprijs aan om de broden duurder te maken. Dat moet nu nog komen. Het eerste halfjaar is daar nog weinig aanleiding voor. Volgens het Nederlands Bakkerij Centrum (NBC) in Wageningen is in die tijd de kostprijs van een brood met gemiddeld 1,6 procent gestegen.

Volgens het NBC is de broodprijs wel vaker gestegen door hogere graanprijzen. Dit was bijvoorbeeld het geval in 2002 (7,5 procent) en 2003 (4,4 procent). Prijsdalingen van het graan zijn echter nimmer doorberekend aan de consument. Zo daalde in de jaren tachtig de graanprijs door Europees beleid met ongeveer 40 procent. Maar in de bakkerswinkel was daar niets van terug te zien.

bron: http://www.parool.nl